توت (Morus alba L.) متعلق به جنس Morus از خانواده Moraceae است. توت در تهران با نام های رامولوس موری یا سانگجی نیز شناخته می شود [8]. این جنس تا به امروز دارای 24 گونه و 100 گونه است که شناخته شده است .
توت گونه ای بومی چین است و به طور گسترده در بسیاری از مناطق از جمله آسیا، آفریقا، آمریکا، اروپا و هند کشت می شود.
چین بیش از 5000 سال است که توت کاشته است و توت یک میوه خوراکی سنتی چینی است که می توان آن را به صورت تازه مصرف کرد طبق طب سنتی چینی، از میوه‌های توت برای بهبود بینایی و محافظت در برابر آسیب‌های کبدی استفاده می‌شود.
آنها برای تغذیه کرم ابریشم رشد می کنند فصل میوه توت تازه در چین معمولا کمتر از 1 ماه است. نگهداری میوه های توت دشوار است زیرا محتوای آب بالایی دارند (یعنی 80 درصد). توت در طب سنتی شرقی برای درمان دیابت و موهای سفید زودرس مورد استفاده قرار گرفته است.
میوه های توت اشتها آور و کم کالری هستند. میوه های توت طعم ترش با pH <3.5 دارند که طعم غلیظ تری را برای تولید میوه و تازه خوری فراهم می کند.
میوه های توت دارای چندین خواص دارویی بالقوه از جمله اثرات ضد کلسترول، ضد دیابت، آنتی اکسیدان و ضد چاقی هستند.
این خواص فارماکولوژیک به دلیل وجود ترکیبات پلی فنلی از جمله آنتوسیانین ها است، با این حال، رنگ های مختلف میوه های توت حتی از یک گونه ممکن است دارای مقادیر متفاوتی از آنتوسیانین باشد.
سیانیدین-3-روتینوزید و سیانیدین-3-گلوکوزید آنتوسیانین های اصلی جدا شده از میوه های توت هستند.
